فیبر نوری
فیبر نوری یک فناوری پیشرفته است که به وسیله آن اطلاعات به صورت نور از طریق رشته‌های نازک شیشه یا پلاستیک منتقل می‌شود. این روش انتقال داده به دلیل سرعت بالا و ظرفیت بالای انتقال، در مقایسه با کابل‌های مسی سنتی، به شدت مورد توجه قرار گرفته است. فیبر نوری به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: فیبر نوری تک حالته و فیبر نوری چند حالته. فیبرهای تک حالته معمولاً برای مسافت‌های طولانی و انتقال داده‌های با سرعت بالا استفاده می‌شوند، در حالی که فیبرهای چند حالته بیشتر در شبکه‌های محلی و برای فواصل کوتاه مورد استفاده قرار می‌گیرند
یکی از مزیت‌های اصلی فیبر نوری، توانایی آن در انتقال داده‌ها با سرعت نور است. با استفاده از این فناوری، می‌توان حجم بالایی از اطلاعات را در کسری از ثانیه منتقل کرد. این ویژگی باعث شده است که فیبر نوری به انتخاب اول برای ارتباطات اینترنتی، تلفنی و سیستم‌های تلویزیونی تبدیل شود. به علاوه، فیبر نوری کمتر از کابل‌های مسی در معرض تداخل‌های الکترومغناطیسی قرار دارد، که این امر کیفیت و پایداری سیگنال را افزایش می‌دهد.
امنیت فیبر نوری نیز از دیگر مزایای آن است. انتقال اطلاعات از طریق نور امکان شنود یا دسترسی غیرمجاز را به شدت کاهش می‌دهد. این ویژگی به ویژه برای سازمان‌ها و نهادهای دولتی که نیاز به حفاظت از اطلاعات حساس دارند، از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل، استفاده از فیبر نوری در زمینه‌های امنیتی و نظامی نیز رو به افزایش است.
با وجود مزایای فراوان فیبر نوری، هزینه‌های نصب و راه‌اندازی آن ممکن است چالش‌هایی را به همراه داشته باشد. زیرساخت‌های لازم برای نصب فیبر نوری به نسبت کابل‌های مسی بالاتر است و این موضوع می‌تواند مانعی برای گسترش سریع این فناوری در برخی مناطق شود. با این حال، با گذشت زمان و افزایش تقاضا، پیشرفت‌های تکنولوژیکی در زمینه تولید و نصب فیبر نوری می‌تواند این هزینه‌ها را کاهش دهد.
